Anne Olacağını Duyduğu Gün, Kocası Tarafından Aldatıldığını Öğrenen Bir Kadın...

Anne olacağını öğrendiği gün, hayatının en mutlu günü olduğunu düşündüğü gün kocası tarafından aldatıldığını öğrenen kadına bakıyorum uzun uzun. Aldatılmanın verdiği hissi çok yakından biliyorum çünkü.

Kendini daha değersiz, daha önemsiz, daha yalnız hissettiğin başka bir an daha olamaz hayatında. Kalbinle gururun aynı anda kırılır ve bu iki yükü aynı anda taşımak çok zordur.


Sevdiğin adamın seni değil, başkasını sevdiğini bilmek ve onu sana tercih
ettiğini bilmek yüreğini yakar, kavurur, paramparça eder.


Ben daha kadını teselli edemeden bir taksi duruyor önümüzde ve kadın gözlerini silerek taksiye doğru koşuyor. Bana sadece "Beni sorarsa gittiğimi söyle, başka bir şeyden bahsetme olur mu?" diyor.
Sonra biraz duraksıyor, yeniden bana dönerek "Bu arada çok teşekkür ederim, o kahveyi dökerek hayatımı kurtardın" diyor ve taksiye atlayarak hızlıca uzaklaşıyor.


Kafeye dönüyorum. Adam lavabodan çıkmış, sağına soluna bakınıyor. Beni görünce hemen yanıma koşuyor. "Cansu nerede? Karımı gördünüz mü?" diyor.
"Gitti" diyorum.


Adam yüzüme uzun uzun bakıyor. Kendimi tutamıyor, "Sanırım sonsuza kadar gitti" diyorum.


Adam afallıyor. Masaya bir tomar para bırakıp kafeyi terk ediyor.

Kahve dökmemle başlayan kelebek etkisi bir evliliğin gözümün önünde parçalanmasıyla son buluyor.


***


Akşam kafeyi kapatana kadar aklımdan bugün yaşanan olayı çıkaramıyorum. Cansu Hanım'ın hala kor gibi yanan kalbini hissedebiliyorum, onun acısını kendi acım gibi yaşıyorum.

Bir yandan da aklımda dün gelen mesaj var. O üç kelime aklımdan çıkmıyor. Tüm bunlar aklımı bulandırıyor, mideme kramplar sokuyor, tenime iğne iğne batıyor.

Kafeden en geç çıkan ben oluyorum. Kafenin kapısını kitlerken bir anda sağ tarafımda bir gölge hissediyorum. Ürperiyorum.

Karanlığın içinden bir ses;


"Korkma" diyor.


"Korkuyorum" diyorum.

"Ben varım" diyor.


Nefesi deniz kokuyor.